30 ślubów - 1 wesele

W miniony weekend w parafii w Bugisi odbyło się jednocześnie 30 ślubów. To było niemałe przedsięwzięcie angażujące czas wielu ludzi zarówno na etapie przygotowań jak również w trakcie uroczystej ceremonii.

Gdyby każdy ślub miał odbyć się odrębnie w inną sobotę, zajęłoby to więcej niż 7 miesięcy, przy założeniu, że pracujący w parafii ksiądz nie miałby innych obowiązków wynikających z jego posługi.

W związku z zaistniałą sytuacją proboszcz zorganizował parom młodym oraz przybyłym parafianom wesele, a sam zyskał wiele czasu. Tym sposobem mamy upieczone dwie pieczenie przy jednym ogniu.

Już kilka dni wcześniej parafianie zaczęli przygotowania. Dla przybyłych z bardziej oddalonych wiosek przewidziano miejsca noclegowe. Ale nie dlatego żeby odpoczęli po podróży. Gdyby ich nie było, pary musiałyby przybyć w sobotę rano, co gwarantowałoby ogromne spóźnienia. Tak więc w rzeczywistości Msza Święta rozpoczęła się tylko z godzinnym opóźnieniem, z racji tego że nie wszyscy przybyli na czas. Ilość par była imponująca. Gdy procesyjnie zmierzali w kierunku ołtarza, można było odczuć wzniosły nastrój.

Ceremonia przebiegała standardowo aż do momentu zaślubin. Potem każda para po kolei podchodziła do ołtarza. Jeden kapłan przed złożeniem przysięgi zakładał stułę na splecione ręce młodych, drugi przeprowadzał ich przez przysięgę. Ze względu na fakt, że było ich tak dużo, wszystkie pozostałe pary i przybyli goście w tym czasie siedzieli. Tylko ten moment trwał niespełna 2 godziny. Pomimo tego, że wydarzenie miało bardzo uroczysty charakter, zdarzało się, że cały kościół zaczynał się śmiać. Ludzi rozbawiały różne sytuacje. Jedną z nich był bardzo pobożny człowiek, który wkładając obrączkę na palec swojej wybranki, na słowa: „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”, przerwał czynność, by wykonać znak krzyża.

Mówiąc o wybrance zastanawiam się ile z tych par faktycznie, podjęło decyzję o małżeństwie, kierując się uczuciem a ile z nich było aranżowanych. W tej kulturze bowiem nadal bardzo silnie działa system planowania małżeństw za namową rodziny.

Ostatnim etapem były formalności, które przeprowadzono w trakcie Eucharystii. Nowożeńcy zostali podzieleni na trzy grupy, każda z nich miała innych światków. Kolejne 1,5 godziny zajęło podpisywanie aktów małżeństwa. Nie każdy z nich potrafił pisać. W takiej sytuacji zamiast podpisu, nowożeńcy i ich świadkowie, jako potwierdzenie, odbijali tuszowy odcisk kciuka. Zaobserwowałam, że większość z nich stanowiły kobiety. Ta sytuacja powoli zaczyna się zmieniać. Obecnie coraz więcej kobiet kończy szkoły. Liczba pomiędzy kobietami a mężczyznami, którzy zdobyli jakieś wykształcenie, zaczyna się wyrównywać. Oczywiście nadal jest jeszcze dużo kobiet, które nie miały szansy na ukończenie edukacji.

Ile może trwać taka uroczystość? 5 godzin stania, ponieważ starałam się uwiecznić wszystko na zdjęciach. Jeszcze dwa dni później odczuwałam ból przy mięśniach kręgosłupa.

Wszystko było dla mnie nowe i interesujące. Dużą uwagę przyciągały stroje. Kobiety ubrane były w tradycyjne białe suknie a także w inne wielobarwne ubrania, na głowach miały welony albo ozdoby, niektóre z nich trzymały również wiązanki ze sztucznych kwiatów. Mężczyźni natomiast w większości poubierani byli w garnitury, zazwyczaj za duże, kupione pewnie gdzieś w second hand, a do tego pantofle lub adidasy. Oczywiście byli też tacy, którzy reprezentowali standardy europejskie.

Kolejna cześć była już mniej formalna. Wszyscy udali się do specjalnie przygotowanego miejsca, by spożyć posiłek i napić się sody. Jako sodę określa się tutaj wszystkie napoje gazowane, które są nieodłącznym elementem wszystkich niecodziennych spotkań. Z tej okazji zabito krowę i pięć kurczaków. Był również tort i bezalkoholowy szampan dla nowożeńców.

Całość zakończyła się czasem wspólnie spędzonym na rozmowach i tańcach.

I nieoczekiwanie nad Bugisi zaszło słońce…